System cyfrowego selektywnego wywołania DSC

                Cyfrowe wywołanie selektywne DSC (Digital Selective Call) jest podsystemem składowym GMDSS przeznaczonym do nadawania sygnałów alarmowych w niebezpieczeństwie, automatycznego nawiązywania, a także ustanawiania połączeń radiowych w relacjach statek-brzeg, oraz statek-statek.

                Wprowadzenie do powszechnego użytku międzynarodowych systemów selektywnego wywołania pozwala:

• Wyeliminować potrzebę utrzymywania pracy w systemie stałego nasłuchu;
• Skrócić czas wywołania;
• Osiągnąć większe prawdopodobieństwo odebrania wywołania przez statek;
• Automatycznie rejestrować wywołania,
• W pełni zautomatyzować proces nawiązania łączności i wymiany korespondencji.

                Bardzo istotną rolą jest także możliwość współpracy z urządzeniami transmisji danych, umożliwiająca zautomatyzowanie ruchomej służby morskiej i włączenie jej do międzynarodowej publicznej sieci telefonicznej i teleksowej.

Rys. nr 2.11. – Urządzenia DSC zakresu VHF i MF/HF
Źródło: opracowanie własne na podstawie: Sailor HC4500 MH/HF Control Unit Operating Instructions, ICOM DSC Controller DS-100 Instruction Manual

                W urządzeniach DSC wykorzystano cyfrowy sposób kodowania informacji. Każdy sygnał poprzedzony jest specjalnym kodem umożliwiającym sklasyfikowanie go do odpowiedniej grupy sygnałów. Zastosowanie na początku wywołania określonej sekwencji znaków stanowiącej tzw. specyfikator formatu pozwala na określenie rodzaju wywołania. W urządzeniach DSC przy wykorzystaniu specyfikatora formatu wyróżniamy:

• Wywołanie w niebezpieczeństwie;
• Wywołanie „do wszystkich statków”;
• Selektywne wywołanie grupy statków mających wspólną cechę, np. pływających pod jedną banderą lub należących do jednego armatora;
• Wywołanie pojedynczej, konkretnej jednostki wyposażonej w urządzenie DSC, oraz
• Selektywne wywołanie grupy statków znajdujących się w określonym obszarze geograficznym(1).

                W przypadku selektywnego wywołania grupy statków lub określonego, pojedynczego statku urządzenia DSC wykorzystują unikalne sygnały adresowe. Zgodnie z zaleceniami Regulaminu Radiokomunikacyjnego identyfikatory ruchomych stacji morskich składają się z 9 cyfr, z których 3 pierwsze, to tzw. Morskie Cyfry Identyfikacyjne MID (Maritime Identyfication Digits). Cyfry MID określają przynależność państwową stacji. Pierwsza cyfra określa rejon geograficzny, dwie pozostałe to dany kraj.

Przydział pierwszej cyfry MID wygląda następująco:

0 – wywołanie grupowe;
1 – rezerwa dla przyszłych zastosowań;
2 – Europa;
3 – Ameryka Północna;
4 – Azja;
5 – Oceania (łącznie z Azją Południowo-Wschodnią);
6 – Afryka;
7 – Ameryka Północna(2).

                Dla wywołania selektywnego statków znajdujących się w danym rejonie geograficznym w adresie podaje się 10 cyfr zawierających współrzędne geograficzne żądanego obszaru (rys. 2.12.). Obszar geograficzny definiuje się jako prostokąt, podając współrzędne geograficzne jego lewego górnego narożnika oraz długości boków (według siatki Merkatora). Wywołanie odbiorą wszystkie statki, znajdujące w tym regionie, pod warunkiem, że będą
w zasięgu łączności radiowej.

                Kolejną, ważną zaletą systemu selektywnego wywołania DSC jest możliwość określenia priorytetu korespondencji. Dla wywołań związanych
z bezpieczeństwem jednostki wyróżnia się następujące informacje: niebezpieczeństwo, nagła potrzeba, pilność, oraz bezpieczeństwo. Dla innych wywołań wyróżniono informacje dotyczące interesów statku, a także pozostałe wywołania rutynowe. Informacje związane z interesami statku dotyczą informacji niezbędnych dla obsługi komunikacji w relacji stacja brzegowa – statek(3).

Rys. nr 2.12. – Sposób określania rejonu geograficznego
Źródło: Lewandowski P., Mielczarek Ł.: SRC – Podręcznik elektroniczny, wydawnictwo MORKA, 2006

                Przystawki DSC podłączone do statkowych urządzeń nawigacyjnych wzbogacają wysyłany przez siebie sygnał o ostatnio wprowadzone do ich pamięci dane umożliwiające lokalizację statku. Sygnały te pochodzą zazwyczaj z repetytorów GPS, żyrokompasu i logu statku, ale możliwe jest ich ręczne wprowadzanie do urządzenia.

                W przypadku wysyłania sygnału alarmowego operator ma możliwość dodania do niego istotnych informacji dotyczących rodzaju niebezpieczeństwa, w jakim znajduje się statek. Przykładowo w przystawce DSC DS-100 firmy Icom istnieje możliwość wprowadzenia następujących rodzajów niebezpieczeństwa:

• Ogień, eksplozja;
• Przeciek kadłuba;
• Kolizja;
• Wejście na mieliznę;
• Niebezpieczny przechył;
• Tonięcie;
• Utrata sterowności i mocy;
• Opuszczenie statku;
• Atak piracki; oraz
• Emisja radiopławy awaryjnej EPIRB(4).

                Przystawki DSC służą do inicjowania różnego rodzaju łączności. Oprócz korespondencji w niebezpieczeństwie i dla celów bezpieczeństwa za pomocą DSC możemy wywołać inną stację (statek, stację brzegową lub daną grupę) w celach związanych z interesami statku. Są to tzw. „wywołania rutynowe” (Routine Call). W przypadku łączności rutynowej możemy wysłać sygnał, w którym istnieje możliwość określenia: rodzaju łączności (łączność telefoniczna lub dalekopisowa), częstotliwości (praca simplex lub duplex -  na tej samej częstotliwości roboczej lub innej częstotliwości nadawczej
i odbiorczej), oraz zażądać odpowiedzi od wywoływanej stacji. Należy także wspomnieć o tym, że wywołania DSC nie są anonimowe. Nie istnieje możliwość ukrycia numeru MMSI (Maritime Mobile Ship Identification) jednostki wywołującej. Jednostka wywoływana zawsze wie od kogo przychodzi sygnał. Ma to znaczenie podczas wysyłania sygnałów o niebezpieczeństwie. Po odebraniu sekwencji wywoławczej przez stację statkową wiadomość ta jest zapisywana w pamięci przystawki DSC. Jeżeli sygnał zawierał sygnał żądania potwierdzenia, stacja wywołująca otrzymuje wiadomość zwrotną potwierdzającą odbiór wysłanego sygnału w niebezpieczeństwie. Jest to szczególnie istotne w sytuacji, kiedy mimo wysłania sygnału o niebezpieczeństwie nie udzielono pomocy.

(4) DSC Controller DS-100 Instruction Manual, Icom Inc., Call Procedure

Powrót do poczatku strony